HAYKIRIŞ I

HAYKIRIŞ

I

Gözlerinde okunan sürme

Sürer sürgünlerimi

Uyanır ateş çatırdayarak

Toprak kıpırdar, durmadan uyanır

Yankı, bir esmer suret olur

Titreyen dudaklarda

Yarım kalmış hikâyeler küf kokar

Yarım elmalar ölür

Yıldızlı gecelere hasrettir şehirli

Çocuklar en çok bu çağda ölür

 

Şimdi dokunur nakışlarıyla

Domurdar dallarda fısıltılar

Bir yağmur hissi vurur surete

Yalın ayak, baş çıplak

Nefes nefese kalır şu dağların doruklarında

Dediler ya bahar vurmuş tenine

Gül belirgin iç gözelerde

Su akar iç gözelerde

Cemredir elbet dur durak bilmeyen

 

 

Artık yamaçlara ağmıştır bütün sis

Vücut demirden çelik urganlara dönüşür

Ne kışın şiddeti, ne baharın gülistanı

Kahverengiyi değiştirmez

Ordular toplanır, toplanırlar da

Tayyareler gök ile kanatlanır

Kuşanır esmer bakışlarını asker

Gün çocuklara ağarır

Sümbüller çocuklara açar

Bir kızıl goncaya döner gözlerin

Yapraklar, sonbahar olmadan döker

 

Gözlerine bakmaya kıyamıyorum anne

Kasabalar, şehirler bir de kuşlar geçiyor gözlerinden

Ellerini öpmeye kıyamıyorum anne

Elinde kalem, elinde dua,  elinde kuran bunu biliyorum

Diz çöküp oturuyorum şu pınar şırıltısında

İçim sana akıyor anne, sular seni söylüyor

Şu kahpelikler olmasa, şu delikanlı ölmese

Bir çocuk çıkıp gelse şu çınarın gövdesinden

Ayrılmasam koynundan

Ebed yurdu olsa toprağım

 

…/…

8 Nisan 2017  – Ümraniye * *“Haykırış -I” şiirimiz ve diğer bölümleri yayınlanacak olan Şeytan ve Trampet şiir kitabımızdadır.