GÖNÜL

GÖNÜL*

 

Merhum Mehmet Akif İnan’ın ruhaniyetine

I

 

Ah bu gönül sana meftun olmuş dil ruba

Nazar kıl ey Habib kebabı irfan gönül

 

Gönül incinmeye görsün incinir Allah

Ah bu gönül, deryayı vahdet kılsan gönül

 

Deniz bir gelir bir gider kıylu kal ile

Sanma sakın, bir Hızır da sen misin gönül

 

Asırlar geçse de gelecek olan gelir

Hazır olmana baksan şaşırmasan gönül

 

Düşüversen kim gelir, kim gider yanına

Dost olmanın bedeli yok, yoktur be gönül

 

Artık bir gül desen, güller de sen varsın hep

Gül senin, güller senin, güllerdesin gönül.

 

Ah bu gönül deryasını bilmek istemem

Bilse bu Garip ne yapardı eyvah gönül

 

Geçti gitti zaman mekân denen âlemde

Âlimi de cahili de taşır bir gönül

 

II

Şimdi gidiyorum bir güneşim yok

Ellerimde kalmış bir resmin bile

Yokluklar içinde kalanımda yok

K-ayıplar içinde yandı bu gönül

 

Durduramaz kalbimdeki bu sesi

Sayabilir misin kalan nefesi

Yiğitlerin belli olur ensesi

T-ütemezsin belli olur bu gönül

 

III

Yine kayboldu gözlerin, yine mahcup

Aşkınla yansa, kavrulsa ah bu gönül

 

Renkleniverse dünyam yine bu sabah

Nihayetsiz bir ummana dalsın gönül

 

Ah bu gönül yansın kavrulsun bu gönül

Ah gönül deryalara dalsın bu gönül

 

20 Haziran 2012 – 27 Mayıs 2013 – İstanbul * I. Bölümü Suat Yıldırım bestelemiştir **“Gönül” şiirimiz, yayınlanacak olan Bir Gönüldür Hece şiir kitabımızdadır.