GÖLGELER

GÖLGELER

 

 

Ah şu gölgeler,  içten içe yakan gölgeler

Karanlık dehlizlerin lisanı

Bir yakut kadar asil, bir inci kadar berrak

Mihrabımsın diyerek geliyorum yalın ayak

Gel artık bitmeyen bir şarkı söyleyelim

 

Görür  karanlıkları gönül pencerem

Sürgünlerdedir doğunun mazlum halkları

Ne uzaklık ne yakınlık hesaba gelir

Eskilerden kalan bir panayırda istila

Sülalesiz bir makamda mukimdir

İnsicamsız heyulasız bir viranedir

Bu viran hanede kuşlar kanatsız rüyalar iptal

İkindi sürgünleri delik deşik

Sabahı beklemeli şimdi şair

Sabahı beklemeli

Seher rüzgârından toplamalı şiirlerini

 

Eski hanlar, saraylar

Eskidendi kâküller, sırmalar, kehribarlar

Kıtalardan kıtalara koşan atlar akıncılar

Öylesine kutsaldı emek, öylesine vahdet

Şimdi kızıla döndü renkler

Gümüştendi kanatları kuşların

Kanatları kırılan, tükenen umutların

Adıydı Türkmen Dağı.

 

Ah benim şimal yüzlüm, ay gözlüm

Yağmura benzer burada rüzgâr

Siteme benzeyen bakışların hesabı yok

Yoksulluktur bakışlarına çöreklenmiş arzu

Arzuhalin gölgeli, yüzüne düşen esmer gülüş  gölgeli

Şehrin bulvarları delik deşik

Mahcubum sana çocuk

Dalından koparılmıyor artık yemişler

 

Şu kızın gözlerinden okudum nehirleri

Kalabalık halkların rüyaları yokmuş

Oysa buğday renklidir Haziran

Üçüncü  güne denk düşen ayna

Sayısız oynayışlar nerede

Nerede şırıl şırıl akan çeşmeler

Nerede söğüdün salkım saçak dalları

 

-Tahripkâr kalkışma beter olasın-

Bütün sığınaklar apaşikar şimdi

Bitimsiz gölgeler istiyorum artık

 

 

 

17 Eylül 2017 *“Gölgeler” şiirimiz, yayınlanacak olan Kurşuni Şafaklar şiir kitabımızdadır.